 Ёв, разьдзел 29
- І гаварыў далей Ёў слова сваё і сказаў:
- о, калі б я быў, як у ранейшыя месяцы, як у тыя дні, калі Бог асланяў мяне,
- калі сьвяцільня Ягоная сьвяціла над галавою маёю, і я пры сьвятле Ягоным хадзіў у цемры;
- як быў я ў дні маладосьці маёй, калі ласка Божая была над намётам маім,
- калі яшчэ ўсеўладны быў са мною, і дзеці мае вакол мяне,
- калі шляхі мае абмываліся малаком і скала крынічыла мне ручаі алею!
- Калі я выходзіў да брамы горада і на плошчы ставіў седзішча сваё,
- хлопцы, убачыўшы мяне, хаваліся, а старыя ўставалі і стаялі;
- князі ўстрымліваліся ад прамовы і пальцы клалі на вусны свае;
- голас знакамітых змаўкаў, і язык у іх прыліпаў да паднябеньн.я іхняга.
- Вуха, якое чула мяне, улешчвала мяне; вока, якое бачыла, хваліла мяне,
- бо я ратаваў пакутніка, які енчыў, і сірату бездапаможнага.
- Дабраславеньне таго, хто гінуў, прыходзіла на мяне, і сэрцу ўдавы прыносіў я радасьць.
- Я апрануўся ў праўду, і суд мой апранаў мяне як мантыя і турбан.
- Я быў вачыма сьляпому і нагамі кульгаваму;
- бацькам быў я ўбогім і цяжбіну, якое я ня ведаў, разьбіраў уважліва.
- Крышыў я беззаконнаму сківіцы і з зубоў ягоных вырываў крадзенае.
- І казаў я: у гнязьдзе маім сканаю, і дзён маіх будзе многа, як пяску;
- корань мой адкрыты вадзе, і раса начуе на вецьці маім;
- слава мая ня старыцца, лук мой моцны ў руцэ маёй.
- Уважалі мне і чакалі, і маўчалі пры радзе маёй.
- Пасьля слоў маіх ужо не разважалі; мова мая капала на іх.
- Чакалі мяне, як дажджу, і, як дажджу позьняму, разьзяўлялі вусны свае.
- Бывала, усьміхнуся ім, — яны ня вераць; і сьвятла твару майго яны не азмрочвалі.
- Я назначаў шляхі ім і сядзеў на чале і жыў як цар у коле вояў, як суцешнік заплаканых.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія